“แน่ใจแล้วใช่มั้ย.......ต่อจากนี้ถ้าจะห้ามพี่ก็ไม่หยุดหรอกนะ
^^”
ยิ้มหวานให้พร้อมลูบผมคนรักอย่างรักไคร่
ชางฮยอนพยักหน้าให้สั่นๆ
“แล้วทำไมยังสั่นอยู่ละ..........พี่บอกเราแล้วนี่ว่าถ้าชางฮยอนไม่พร้อมพี่ก็จะ
มะ...ทะ
ทำ..”
ร่างสูงพูดได้แค่นั้น
ชางฮยอนก็จูบปิดปากซะ...............ตาบ้านี่คนอุส่าห์ยอมยังมาเล่นตัว
ฮึ๊ย!
….....
ร่างเล็กมอบจูบแสนหวานให้กับร่างสูงแบบเก้ๆกังๆบนเขินๆ...จูบ....เพื่อให้รู้ว่ารักมากขนาดไหน
....จูบ.......เพื่อจะสื่อให้อีกคนรู้ว่าอยากเป็นของกันและกันทั้งกายและใจมากเพียงใด.....จูบ...เพื่อสื่อให้อีกคนรู้ว่า.....รักเรา.....จะยิ่งยืนและยาวนาน...............ไม่นานก็ละจูบหวานๆออกมา
ยิ้มทันทีเมื่อเห็ฯคนรักทำหน้าเหวอๆไม่เลิก
“ที่สั่นเพราะเขินต่างหาก......ไม่ได้รังเกียจซะหน่อย............”
พูดขึ้นเสียงแผ่ว...อายจะแย่อยู่แล้ว
….จงฮยอนตั้งสติสักพัก...เขารู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังหูอื้อ
“ห้ามพี่ไม่ได้แล้วนะ.........”
ร่างสูงบอกเสียงนิ่งชางฮยอนพยักหน้าแรงอย่างเดิมอย่างเขินๆ
แล้วร่างสูงก็ไม่พูดอะไรต่อ
ดันร่างบางให้นอนลงกับเตียงแล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมแทน...ร่างสูงพรหมจูบไปทั่วใบหน้าหวานๆ
นั้นอย่างรักไคร่.......ใจเต้นแรง
ไม่แพ้กัน...ปลดยูคาตะสีหวานของร่างบางออกช้าๆ...........ลูบไล้
ไปตามสะโพกขอด นั้นอย่างเบามือฝาก
รอยกลีบกุหลาบ
ไปทั่วร่างบอบบางที่แสนรัก........รอย
แสดงความเป็นของ..............ไม่ช้า
รอยกลีบกุหลาบ ก็ขึ้น มากมาย
ไม่ว่าจะแผงอก ซอกคอ
หรือหน้าท้องแบนราบ...จนแทบไม่เหลือที่ว่างให้
ผิวขาวๆ อมชมพู ได้อวดโฉมเลยแม้แต่น้อย
!
!
…...สิ่งยืนยันอีกอย่าง
ยืนยันว่า ร่างบอบบางอันบริสุทธิ์นี้เป็นของของเขา
แต่เพียงผู้เดียว................
…..........ถึง อากาศ จะหนาวเหน็บมากเท่าไร แต่ก็ไม่สามารถทำให้คนทั้งคู่ รู้สึกหนาว.................โอบกอด กันและ กัน ถอดทอดความอบอุ่นด้วย ภาษากาย.........คำว่า รัก บ่มผิวขาวอมชมพูนั้นจนแดงระรื่อ.......ร่างบางขำใสๆ ออกมาทันที.....เมื่อ คนรักเขา ขบเม้นที่ติ่งหูเขาเบาๆ......................แลก จูบ อ่อนหวาน ให้กันนับไม่ถ้วน...........พร้ำคำว่า รัก ไม่ขาด ปาก..........อารมณ์ และ ความรู้สึกทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติของคนที่รักกัน.........
"อ๊ะ ! ! ........" ร้อง ออกมาทันที เมื่อ รับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาสู่ร่างกายของเขา..จงฮยอนเองก็ แทบคลั่ง..............เมื่อเจอ ช่องทางที่ คับแคบ ของคนรัก..................ความเจ็บ แล่นเข้ามา ตาม กระดูกสันหลังชางฮยอนทันที....และ เมื่อ จงฮยอน เริ่มขยับตัว เข้าออกช้าๆ ก็ เจ็บจน เหมือนร่างกาย จะแตกเป็นเสี่ยงๆ.....ความเจ็บที่หอมหวาน...ความเจ็บที่มาพร้อมกับความสุข........ไม่ นาน ร่างบางก็ปรับตัวได้.....เริ่ม แอ่นสะโพก รับ ความต้องการของจงฮยอน ด้วยความเต็มใจ...ท่าทาง ตอบสนองอย่างไร้เดียงสา ของชางฮยอน ยิ่งทำให้ อารมณ์ความต้องการ ของจงฮยอนพุ้ง ขึ้นสูง อย่างไม่มีทางหยุด....รู้ว่า ชางฮยอน หวานแค่ไหน และวันนี้ เพิ่งได้รู้จริงๆว่า
.................ชางฮยอน ไม่ได้หวานธรรมดาๆ แต่หวานมากเหลือเกิน หวานจนเขาแทบคลั่ง ................
..... มือบาง โอบรอบ คอ จงฮยอนแน่น..............กัดปาก กลั้นไม่ให้เสียง อัน น่าอาย หลุดเล็ดรอดออกมาแต่ยอมปล่อยปากตัวเองทันที เมื่อ จงฮยอน ก้ม หน้าลงมางับ ปากเขาเบาๆ อย่างรักไคร่
"อาา.....จง....พี่จงฮยอน....~ ~ " ครางออกมา อย่างไม่รู้ตัว พร่ำ เรียกชื่อ พี่จงฮยอน ไม่หยุดปาก เกร็ง แน่นเมื่อ จงฮยอน เริ่มขยับแรงและเร็ว ขึ้นเรื่อยๆ.... ไม่ได้รู้ตัว ว่าเสียง ใสๆ ที่แฝงไปด้วยความเซ็กซี่นั้นจะเป็นยาปลุกขนานดี ให้ จงฮยอน..................ขยับเข้าออก แรงและเร็ว ต่อไปไม่หยุด จนในที่สุด....ก็ปลดปล่อยออกมาทั้งคู่..น้ำอุ่นๆไหลเวียนในตัวชางฮยอนทันที....จงฮยอนถอนตัวออกช้าๆ พลิกตัวลงมานอนข้างๆ.......แล้วดึงร่างเล็กมาอยู่ในอ้อมกอด
“เจ็บมากมั้ย?....” ถามขึ้นอย่างอ่อนโยน …..ร่างบางส่ายหน้าใหญ่ อมยิ้มออกมาน้อยๆ
"โกหก....ครั้งแรกใครต้องเจ็บทั้งนั้นแหละ" จงฮยอนพูด แล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นร่างบาง ในอ้อมกอดเขา ช้อนตามามองค้อนอายๆ
"เจ็บ ฮะ.....แต่มีความสุข...." พูดเสียงเขิน สารภาพความจริงออกมา.....เบียด ตัว เข้าไป ซบอกแกร่งนั้น อีกครั้ง....จงฮยอน ได้ แต่ขำออกมา.... กดจูบที่ขมับบางอย่างรักไคร่
"นอนเถอะนะ.....ชอยชางฮยอน.... " พูด ล้อเสียงหวาน...กระชับอ้อมกอดแน่น........ไม่นานร่างบางก็หลับไป เพราะความเพลีย....เหนื่อย จะแย่...............จงฮยอนมองใบหน้าตอนหลับของคนรัก อย่างลึกซึ้ง.....รู้ว่า ความต้องการของตัวเองยังไม่ถึงที่สุดพอได้ สัมผัส กับ อยากสัมผัส มากขึ้น มากขึ้น....แต่ เพราะรัก ที่ยอม อดทน ครั้งแรกกลัวชางฮยอนจะเจ็บไปมากกว่านี้.....คิดถึงบทรักที่เพิ่งผ่านไปสดๆ ร้อนๆ...ก็ยิ่งยิ้ม กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น.....ซบหน้า ลง กับ ไหล่บาง .......แล้วพยายามหลับตามไปอีกคน.....
กลับไปอ่านต่อจ้า